Tujuan manusia dicipta untuk mengabdi kepada Allah. Rasa cinta yang terpecik di dalam hati manusia, baik di permulaan ataupun selama perjalanan rohani seseorang, bertujuan meniadakan keterikatan kepada sesuatu selain dari Allah s.w.t.
Rasa cinta Allah, sebenarnya bukanlah merupakan tujuan yang hendak dicapai, tetapi hanyalah sebagai cara mewujudkan kehambaan. Seseorang akan mampu menjadi hamba Allah yang sejati, apabila yang bersangkutan telah mampu membebaskan diri dari kecintaan dan keterikannya pada kesenangan dunia. Cinta itu tidak hanyalah cara untuk penyerahan yang khusus hanya kepada Allah s.w.t dengan cinta sebenar-benarnya, maka akan melahirkan sifat-sifat utama dan benci kepada hal-hal yang dibenci oleh Allah.
Menurut Imam Al-Ghazali : " Ketahuilah bahawa tajalli (memperoleh kenyataan) keagungan Allah membawa manusia kepada khauf (takut kepada Allah), tajalli kecantikan dan keindahan Allah yang membawa manusia kepada rindu, tajalli sifat Allah membawa manusia kepada cinta, tajalli zat Allah membawa manusia kepada tauhid."
Sesungguhnya, barangsiapa cinta kepada Allah s.w.t, dia hidup tetapi barangsiapa cinta kepada selain Allah s..w.t , dia mati.
Sabda Rasulullah s.a.w yang bermaksud :" Apabila Allah mencintai hamba-Nya, maka Ia berikan padanya percubaan-percubaan. Apabila ia dapat memikul percubaan itu dengan penuh kesabaran, maka dianugerahi-Nya dan apabila ia menghadapi percubaan itu dengan gembira, maka Allah akan memilihnya sebagai pilihan-Nya."
No comments:
Post a Comment